d moll
Encyklopedia PWN
styl brillant
muz. styl w muzyce fortepianowej 1. poł. XIX w., odznaczający się rozbudowanymi partiami popisowymi (wirtuozowskie pasaże, błyskotliwe figury, ornamenty) i odcinkami o charakterze kantylenowym (śpiewnym), sentymentalnym, zwłaszcza w takich gatunkach i formach, jak: koncert, sonata, rondo, nokturn, polonez, walc;
[s. brijạ̃; fr.],
kompozytor niemiecki, także dyrygent i poeta, jeden z najwybitniejszych twórców dramatu muzycznego.
skrzypek i kompozytor.
muz. pierwszy dźwięk (stopień) gamy A-dur (z trzema krzyżykami) i gamy a-moll (bez znaków chromatycznych przykluczowych);
